Ananije Simonović, rođen 19. 10. 1928. godine, od oca Mirka i majke Krune, rođene Milošević, u Osrecima, Donja Morača, kao četvrti od 5-oro djece.
Rano djetinjstvo je proveo u Osrecima, čuvajući stoku i pomažući u kućnim i poljskim poslovima toga doba, osnovnu školu je završio u Manastiru Morači 1940. godine, a, onda pet razreda gimnazije u Kolašinu, 1946. godine.
Školu rezervnih oficira pješadije završio je u Tuzli, novembra 1949. godine. Imao je čin rezervnog kapetana prve klase.
Srednju partijsku školu u Cetinju je završio juna 1952. godine.
Srednju ekonomsku školu u Beogradu, završio je juna 1957. godine.
Višu upravnu školu u Beogradu, je završio je uz rad, vanredno, juna 1960. godine.
Za člana KPJ je primljen 15. juna 1947. godine.
Bio je član Komiteta SK i član Sekretarijata Opštinskog komiteta SK u Kolašinu od 1953. do 1960. godine.
U 1947. i 1948. godine bio je sekretar Opštinskog komiteta SKOJ-a u Donjoj Morači.
Radio je, kao instruktor Sreskog komiteta KPJ od 1. maja 1950. do 28. juna 1952. godine.
Od novembra 1952. do 31. avgusta 1955. godine, bio je sekretar Sreskog odbora u Kolašinu.
Od maja 1958. do 15. novebra 1961. godine bio je sekretar Opštine Kolašin nakon čega se preslio da živi u Podgoricu (ondašnji Titograd) gdje živi i danas.
Od novembra 1961. do 15. novembra 1974. godine radio je kao Viši saradnik u Birou Sekretara Izvršnog vijeća SR Crne Gore.
Od 15. novembra 1974. do 28. februara 1990. godine, radio je u Republičkom odboru SUBNOR-, ka sekretar pet komisija Republičkog odbora, kada je penzionisan.
Od aprila 1951. do novembra 1961. godine bio je sekretar i predsjednik Planinarsko-smučarskog društva “ Bjelasica” u Kolašinu.
Učestvovao kao brigadir, na izgradnji puta Berane-Rožaje, avgusta 1946. godine.
Učestvovao kao član Štaba brigade, na izgradnji Omladinske pruge Šamac-Sarajevo i bio udarnik.
Odlikovan Medaljom zasluga za narod, Ordenom rada sa zlatnim vijencem i Spomen-medaljom, povodom 70. godišnjice Trinaestojulskog uistanka u Crnoj Gori.
Oženio se 22. decembra 1961. godine, Dragicom Klarić iz Jagodine (Republika Srbija) sa kojom i danas živi u skladnom braku. Neudata sestra Djuka živi sa njima od 1970. godine Ima dva sina Vladana i Vladimir- Bata, dvije snahe, tri unuka i jednu unuku.
U slobodnom vremenu i kao penzioner, bavio se poljoprivredom, planinarstvom, publicistikom i aktivnostima u SUBNOR i Antifašista Crne Gore.
Objavio je dvije knjige –etnološke studije : “Osreci – selo u Donjoj Morači” i “Jasenova i Jasenovci”.